W nazwiskach niemających odpowiedników wśród rzeczowników pospolitych o zachowaniu lub opuszczeniu e w przypadkach zależnych decyduje tradycja odmiany. Tu prezentuje się tylko formy z wymiennym e (najczęściej spotykane).
Uwaga
Jeżeli pierwszy człon nazwiska oznacza herb lub zawołanie, to może być nieodmieniany (np. Korwin, Wierusz).